Pochodzenie
Serdecznik pospolity – Leonurus cardiaca L.z rodziny wargowych Labiatae, jako cardiosedativumi hypotonicum,był stosowany od XVI wieku, między innymi przez Lonicerus’a i Matthiolus’a.
Lecznicze zastosowanie
Wodne i alkoholowe wyciągi z serdecznika działają rozkurczowo na mięśnie gładkie.
Preparaty serdecznika są szczególnie przydatne w leczeniu nerwic wegetatywnych, tachykardii, nadciśnienia, dusznicy bolesnej i zaburzeń nerwowych w okresie pokwitania i przekwitania.
Napar z ziela serdecznika
Napar z ziela serdecznika2-5% można przyjmować w dawce 3 szklanek dziennie.
Nalewka serdecznikowa
Nalewka serdecznikowa –Tinctura Leonuri cardiacae 1:5-, 5-6ml 2-3 razy dziennie. Składnikami serdecznika są alkaloidy pirolidynowe (betonicyna, stachydryna, turycyna), saponiny 0,25%, diterpeny furanolabdanowe (leosbiryna, leosibirycyna), irydoidy (ajugol = leonuryd), flawonoidy (apigenina, astragalina, hiperozyd), związek guanidynowy – leonuryna(0,006-0,007%), kwas ursolowy, żywice 2,5%, garbniki 3-8%, olejek eteryczny 0,05%, sole mineralne (11%).
